Zdrowie i Uroda

Parafrazując znane polskie przysłowie „odchudzający każdej metody się chwyta”. Odchudzanie się przy pomocy różnego rodzaju wspomagaczy jest w wielu przypadkach niezbyt efektywne, a co najważniejsze bardzo niebezpieczne dla zdrowia. Te specyfiki w swoim składzie zawierają substancje niebezpieczne, niekiedy narkotyki i ich pochodne (np. amfetaminę). Szybkie schudnięcie przy ich pomocy jest wyjątkowo niebezpieczne. Dodatkowo brak jakiejkolwiek diety skutkuje tym, że waga szybko powraca po ich odstawieniu, a nasz organizm jest w nienajlepszym stanie. Co innego, jeśli wspomagamy się naturalnymi środkami, które w żaden poważny sposób nie mogą nam zaszkodzić, o ile oczywiście nie przesadzamy z nadmiarem, bo i picie zwykłej wody w dużych ilościach jest niebezpieczne dla zdrowia.

Takim środkiem naturalnym jest właśnie ocet jabłkowy, który jest niczym innym, jak sfermentowaną mieszaniną jabłek i posłodzonej wody, więc nie ma w nim nic, co może zaszkodzić człowiekowi. Właściwości octu jabłkowego dostrzegli już starożytni Egipcjanie. Oprócz właściwości odchudzających nadaje się on do leczenia obrzęków, pryszczy, oparzeń, kaszlu i nadciśnienia.

Ale zajmijmy się odchudzaniem. Co jest takiego w occie jabłkowym, że wspomaga zrzucenie zbędnych kilogramów? Jest to pektyna, która odpowiada za proces trawienia w organizmie. Picie rozcieńczonego octu jabłkowego trzy razy dziennie przyśpiesza procesy przemiany materii, a to w odchudzaniu odgrywa kluczową rolę. Do tego w odróżnieniu od środków chemicznych zawiera wiele witamin i składników odżywczych, których podczas diety mało dostarczamy w posiłkach. W occie znajdziemy potas, sód, wapń, fosfor i witaminę E, która jest przeciwutleniaczem wspierającym naturalne metody obronne komórek.

Ocet jabłkowy można samemu bardzo łatwo zrobić w domu. Potrzeba do tego kilka jabłek, szklanka wody i łyżeczka cukru. Jabłka obieramy i kroimy, i razem z obierkami zalewamy osłodzoną wodą, można też używać samych skórek. Odstawić to należy w ciepłym miejscu na kilka dni pod przykryciem. Potem należy całość przecedzić i przelać do butelki.

Każda dieta wymaga od odchudzającego wysiłku i nie chodzi tu tylko o wysiłek fizyczny. Odstawienie ulubionych przekąsek i złych nawyków żywieniowych jest czasem trudniejsze niż przebiegnięcie kilkuset metrów. Jednak pojawiła się kolejna dieta cud, która bez wysiłku pozwala schudnąć nawet kilkanaście kilogramów w kilka tygodni.

Moda na nią przyszła z Hollywood i polega na niczym innym, jak na połknięciu tabletek z jajeczkami tasiemca nieuzbrojonego. Tasiemiec to pasożyt, który zagnieżdża się w ściankach jelita cienkiego ludzi i zwierząt. Stamtąd czerpie potrzebne mu do życia pożywienie. Według ludzi polecających tego typu terapię można jeść do woli i chudnąć, ponieważ tasiemiec wchłania wszystko, co zjada jego gospodarz. Ale nikt nie wspomina, że tasiemiec to śmiertelne zagrożenie dla człowieka.

Owszem ludzie z tego typu pasożytem tracą szybko na wadze, ale dlatego, że tasiemiec powoduje silne biegunki, wymioty i brak apetytu. Jeśli człowiek mało je i wszystko zwraca logiczne jest, że chudnie. Jednak w czasie tego procesu z organizmu wypłukiwane są wszelkiego rodzaju składniki mineralne, a i sam tasiemiec „wysysa” z człowieka wszystko, co najlepsze. I w rezultacie człowiek nie chudnie, a po prostu jego organizm wyniszcza się, zostaje powoli pustoszony.

Brak w ciele podstawowych minerałów upośledza prace wszystkich organów, brak potasu i magnezu niszczy serce i cały układ krwionośny, a źle natlenione organy po prostu obumierają i w najkrótszych słowach organizm umiera. Tasiemiec może rozrosnąć się w jelicie nawet do 12 metrów. Leczenie polega na podawaniu odpowiednich leków zwalczających pasożyty, a następnie trzeba podać lek przeczyszczający, by pozbyć się z jelit obumarłego już tasiemca. Podaje się takie leki jak Albendazol, Niclosamid, Prazykwantel.

Taka dieta była wyjątkowo modna w latach trzydziestych ubiegłego wieku, a obecna moda na tego typu terapie przyszła ze Stanów Zjednoczonych. Podobno duża rzesza gwiazd filmowych stosuje tego typu zabiegi, by pozostawać na topie dzięki nienagannej figurze. O takie praktyki podejrzewa się Angelinę Jolie, która szybko wracała do formy po obu ciążach, choć zachodziła w nie w małym odstępie czasu, a druga ciąża była przecież bliźniacza. Tabletki z tasiemcem sprowadza się z Chin. Niestety kupić je można na portalach aukcyjnych, ponieważ proceder nie jest w żaden sposób monitorowany.

Osoby z nadwagą starają się pozbyć nadmiaru kilogramów na tysiące sposobów. Często, jeśli uda im się zrzucić na wadze, efekty nie są długotrwałe, a kolejne próby nie przynoszą pożądanych rezultatów.

To błędne koło, na które osoby otyłe są po prostu skazane. Tylko nielicznym udaje się zatrzymać efekty katorżniczej diety. Jak udowodnili naukowcy, jest to uzależnione od stosunku, w jakim w organizmie pozostają hormony apetytu. Hiszpańscy lekarze doszli do wniosku, że to właśnie leptyna i grelina są odpowiedzialne za efekt jo-jo. Tycie mimo wcześniejszej znacznej utraty wagi będzie pewne, jeśli proporcje hormonów są niewłaściwe.

Ana Crujeiras, która przeprowadziła szereg badań dotyczących leczenia otyłości, udowodniła, że osoby, które przed rozpoczęciem diety mają leptynę w większym stężeniu niż grelinę, mają mniejsze szanse na powodzenie kuracji odchudzającej. Taka zależność hormonalna jest niekorzystna dla przebiegu procesu odchudzania i niemal w każdym wypadku prowadzi do wzrostu wagi. Często jest ona nawet wyższa, niż przed rozpoczęciem diety.

Zespół Crujeiras dowiódł, że kontrola nad hormonami łaknienia dałaby w przyszłości możliwość skutecznego odchudzania.

Dostarczanie organizmowi odpowiednich składników mineralnych i witamin jest niezbędne dla jego prawidłowego funkcjonowania. Każde z warzyw i owoców posiada danych składników mniej lub więcej. Do owoców o dużej wartości odżywczej zaliczyć można bez wątpienia winogrona – łatwiej chyba wymienić witaminy, których winogrona nie mają. Zalety tych owoców znane już były choćby w starożytnym Rzymie.

Głównym walorem winogron jest zawarta w nich duża ilość potasu, a jak wiadomo pierwiastek ten dobrze wpływa na układ krążenia, poprawia się przez to natlenienie krwi, co powoduje lepszą pracę serca i mózgu. Reguluje też ciśnienie tętnicze i działa moczopędnie, i żółciopędnie, a dzięki temu organizm łatwiej oczyszcza się z toksyn. Winogrona polecane są osobom ze schorzeniami nerek, ponieważ zawierają mało białka i soli. Różne źródła mówią, że są one mniej lub bardziej kaloryczne, ale na pewno zawierają dużo cukru, więc należy uważać z ich jedzeniem, jeśli jesteśmy np. diabetykiem.

Ze względu właśnie na potas, cukier, magnez, wapń i żelazo mogą by świetną przekąską dla sportowców lub dla osób w trakcie wzmożonego wysiłku fizycznego i kobiet w ciąży. Zawarte w winogronach witaminy z grupy B polepszają samopoczucie i koncentrację. Kolejnym wielkim walorem winogron jest to, że poprawiają perystaltykę jelit, dzięki zawartemu w sobie błonnikowi. Osoby cierpiące na zaparcia oraz te na diecie odchudzającej powinny częściej niż inni sięgać po świeże lub suszone winogrona.

Mimo że rodzynki są o wiele bardziej kaloryczne od winogron, to zdecydowanie zdrowiej jest zjeść jedno ich opakowanie niż batona czy inną przegryzkę o tej samej wartości energetycznej. Winogrona jak i inne owoce należy zjadać sezonowo, a pora zbiorów tych owoców przypada na jesień, czyli na porę częstych przeziębień. A winogrona właśnie mają właściwości przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe (zwłaszcza te ciemne odmiany), podnoszą odporność organizmu. Do grupy osób, którym zaleca się spożywanie winogron dodać jeszcze trzeba kobiety przechodzące menopauzę, ponieważ bor w nich zawarty pomaga w regulacji kobiecych hormonów. Nie należy też zapominać, że winogrona to witamina A, czyli lepszy wzrok i cera, i przeciwutleniacze chroniące organizm przed komórkami rakowymi. W diecie powinniśmy pamiętać też o produktach na bazie winogron: winach, olejach z pestek, rodzynkach.

Odżywianie się sezonowe, czyli jedzenie warzyw i owoców wtedy, gdy są one w swojej optymalnej fazie wzrostu jest najlepszym sposobem na dostarczanie organizmowi potrzebnych mu składników odżywczych.

Rośliną bogatą w żelazo, witaminy z grupy B, magnez, białko, wapń i fosfor jest bób. Do tego ta mało popularna w polskich domach roślina, jak każda strąkowa, bogata jest również w błonnik, który odpowiada za prawidłową pracę układu trawiennego, przez co jest dobrym „wspomagaczem” dla osób odchudzających się lub mających problemy z trawieniem. 100 gram bobu to około 80 kalorii. Nie zawiera on także cholesterolu, czyli mogą go jeść osoby z chorobami układu krążenia.

Oczywiście należy pamiętać, że jak każda roślina strąkowa jest ciężko strawny i wzdymający, więc nie należy przesadzać z ilością zjadanego bobu, by po prostu po zjedzeniu nie cierpieć i nie uprzedzić się do tego warzywa. Stosować go można, jako dodatek do dania głównego z innymi warzywami w np. w formie sałatek, można go też dodawać do zup. Sprawdza się też, jako przekąska, jeśli ktoś próbuje ograniczyć jedzenie słodyczy czy niezdrowych chipsów. Bób świetnie łączy się z pomidorami, innymi roślinami strąkowymi.

Przygotowanie bobu do spożycia nie powinno przerosnąć nikogo, ponieważ wystarczy go ugotować w dużej ilości lekko osolonej wody. Należy pamiętać tylko, zresztą tak jak w przypadku gotowania innych warzyw, by nie ugotować go zbyt mocno. Każde warzywa, by zachowały swoje walory odżywcze powinny być gotowane al dente. Alternatywą dla gotowania w wodzie jest gotowanie na parze. Dzięki temu, że warzywa nie są zanurzane w wodzie, nie wypłukują się z nich składniki odżywcze.

Jeśli chcemy zachować szczupłą sylwetkę, najlepiej jeść bób i inne warzywa tylko gotowane bez żadnych dodatków, ale smak samego bobu nie wszystkim może przypaść go gustu. Najprostsza metoda okraszenia bobu to dodanie do niego odrobiny masła.

Każdy człowiek funkcjonuje inaczej, inaczej się odżywia i prowadzi inny styl życia. Wszyscy możemy jednak tak dopasować sposób odżywiania, by wspomagał nasze naturalne mechanizmy obronne, pomagał w osiągnięciu równowagi wewnętrznej i wzmacniał naszą odporność. (więcej…)