Zdrowie i Uroda

Jedne z najlepszych środków do rozjaśnienia włosów to farby do włosów Loreal – są obecnie używane i służą nie tylko do farbowania siwych włosów, ale stały się środkami zdobniczymi, podobnie jak kredka do ust i inne kosmetyki. Farby do włosów powinny posiadać następujące cechy :

• nie powinny uszkadzać łodygi włosa,

• nie powinny mieć działania toksycznego ani uczulającego,

• kolor farby nie powinien ulegać zmianie pod wpływem powietrza, światła słonecznego, wody słonej oraz preparatów kosmetycznych. Należy przy tym stwierdzić, że żaden z dotychczasowych preparatów nie spełnia tych warunków.

Farby do włosów mogą być oparte na:

• barwnikach roślinnych,

• barwnikach nieorganicznych,

• syntetycznych farbach organicznych.

Farby roślinne

Pochodzą z barwników występujących w sokach, łodygach, a także korzeniach różnych roślin. Najczęściej stosowane są: henna, indygo (reng) i rumianek. Hennę otrzymuje się ze sproszkowanych liści Lawsonia spinosa lub Lawsonia inermis. Substancją, która ma właściwości barwiące, jest 2-hydroksy–1,4-naftochinon, rozpuszczalny w gorącej wodzie, a barwiący keratynę w śro­dowisku kwaśnym (pH 5,5). Świeża henna jest szarozielonym proszkiem, starta na skutek procesów utleniania ma zabarwienie brązowo brunatne.

Ujemną stroną henny są ograniczone możliwości koloru: ekstrakt henny jest intensywnie czerwony, a kolor uzyskany po farbowaniu zależy od koloru wyj­ściowego włosów. Henna nie przenika do wewnętrznych warstw włosów. Siwe włosy są niekiedy oporne na działanie roztworu henny. Syntetyczny preparat 2-hydroksy 1,4-naftochinon — znany jest pod nazwą Lawson. Reng — sproszkowane wysuszone liście krzewu Indigofera argentea — jest używany razem z henną i w ten sposób powstają farby o zabarwieniu niebieskim. Aby ułatwić farbom hennowym połączenie z włosem, dodaje się często do tych farb środki utleniające.

Stosowano także — celem otrzymania różnych odcieni — dodatek soli miedzi i innych soli lub pirogalolu i soli miedzi. Włosy farbowane tymi farbami łatwo ulegają zniszczeniu w czasie zabiegu trwałej ondulacji. Rumianek rzymski (Anthemis nobiiis) jest rośliną zawierającą ceniony barw­nik 1,3,4-trójhydroksyflawon (apigenin). Rumianek działa rozjaśniające w na­parach o silniejszych stężeniach. Używany jest do szamponów i płukanek do włosów. Łupiny orzecha włoskiego, przy stosowaniu których uzyskuje się przyciem­nienie włosów, zawierają 5-hydroksy-l,4-naftochinon oraz pirogalol. Barwniki zawierają również krzewy katechu, galasówki, kampesza.

Barwniki nieorganiczne

W barwnikach metalicznych używane są związki ołowiu, srebra, miedzi, żelaza, kobaltu, rzadziej bizmutu. Dawniej przyjmowano, że sole tych metali wchodzą w reakcję chemiczną z siarką keratyny włosa, obecnie uważa się, że pod wpływem światła i po­wietrza lub wywoływaczy powstają nierozpuszczalne tlenki lub siarczki, które odkładają się na włosie. Metale te przy umiejętnym stosowaniu nie przenikają przez skórę i są nieszkodliwe. Farby z zawartością ołowiu ze względu na możliwość przeniesienia ołowiu do pokarmów są w Polsce nie dopuszczone do sprzedaży.

Kosmetologia angielska podkreśla, że w normalnych warunkach stosowania nie są toksyczne, natomiast niemiecka zwraca uwagę na ich toksyczność. Zaletą tych farb jest łatwe ich stosowanie i duże możliwości wyboru koloru. Niedogodnością jest to, że w miarę upływu czasu po farbowaniu włosy przybierają wygląd metaliczny, stają się łamliwe. Zabieg trwałej ondulacji może spowodować prócz uszkodzenia włosów zmianę ich zabarwienia.

Syntetyczne farby organiczne

Farby utleniające, barwiące trwale, różnią się od barwników naturalnych i nieorganicznych tym, że barwnik nie odkłada się na powierzchni włosa, ale wnika do wnętrza. Cząsteczki barwników utle­niających są dostatecznie małe, aby przeniknąć przez osłonkę włosa, zwłaszcza gdy włos został przygotowany przez działanie wody i odczynników zasadowych.

Zarówno p-fenylenodwuamina, jak i podobne substancje nie są same w sobie barwnikami, z nich tworzą się dopiero barwniki przez utlenianie w środowisku zasadowym. Następuje utlenianie dwuaminy lub aminofenolu do chinonu, następnie połączenie trzech cząsteczek chinonu, które przez dalsze utlenianie przechodzą w barwnik. Stąd substancje, z których tworzą się barw­niki, określa się nazwą: podstawa barwnika (farb base) lub barwniki pośrednie (dye intermediate).

Ujemną stroną farb zawierających podstawniki w położeniu para jest możliwość uczulenia. Należy podkreślić, że w procesie barwienia włosów biorą udział również wielowodorotlenowe fenole, jak rezorcyna, pirokatechina i piro­galol, niekiedy razem z buforem i środkiem wiążącym (nośnikiem); mogą one mieć działanie drażniące.

Prócz trwałego barwienia stosowane są farby do barwienia krótkotrwałego i półtrwałego

Barwienie krótkotrwałe polega na zastosowaniu barwnika, który zostanie usunięty przy pierwszym myciu włosów. Są to barwniki organiczne stosowa­ne w kwaśnym roztworze, w postaci płukanek do włosów. Barwienie półtrwałe daje zabarwienie włosom na okres 6—10-krotnego mycia. Używa się w tym celu związków małocząsteczkowych, które mogą prze­niknąć do włosów. Barwni­ki te są stosowane zwykle w postaci szamponów barwiących.

Reasumując

Podczas farbowania włosów należy pamiętać przede wszystkim o swoim zdrowiu. Farbowanie trwa kilkadziesiąt minut a regeneracja zniszczonych włosów wiele miesięcy. Ważne jest, aby wybrać odpowiednią farbę, która będzie dla Ciebie bezpieczna. Farby Loreal z serii INOA to koloryzacja włosów bez amoniaku, czyli nie niszcząc struktury Twoich włosów. Zdecyduj sama co jest dla Ciebie lepsze.